Alexandra Kristjánsdóttir er tuttugu og þriggja ára gömul með háleit markmið og stóra drauma. Þrátt fyrir ungan aldur hefur Alexandra mikla reynslu í farteskinu og eru náttúru- og umhverfismálum henni afar hugleikin. Eftir framhaldsskólanám í Englandi fór Alexandra beint út á vinnumarkaðinn og gegndi hún meðal annars ábyrgðarstöðu á fasteignasölu, seldi lausnir á endurnýtanlegri orku og ferðaðist um heiminn í heilt ár sem barnfóstra fyrir ameríska fjölskyldu.
Í dag er Alexandra nýkomin heim frá Indlandi þar sem hún bjó í afskekktu þorpi í þrjá mánuði. Þar vann hún meðal annars að því að skrifa bók um lífgas fyrir indverska bændur en meðan hún dvaldi þar komst hún að ýmsu um þorpsbúa sem sló hana.
„Ég hef alltaf haft mikinn áhuga á Indlandi. Maður heyrir margar sögur þaðan og ég vildi sjálf sjá og upplifa landið með mínum eigin augum, með opnu hugarfari. Indland er næstfjölmennasta land í heimi. Þar ríkir enn mikil fátækt og fólk þar glímir við alls kyns vandamál. Þar er unnið hörðum höndum við að mennta komandi kynslóðir og takast á við hluti eins og mengun, rusl, þurrka og hreinlæti. Mig langaði til þess að læra meira, um menninguna, fólkið og landið sjálft,“ segir Alexandra í viðtali við DV.
Þorpið sem Alexandra bjó í á Indlandi er mjög afskekkt og lagði hún sig fram við að kynnast þorpsbúum vel.
„Við bjuggum á mjög afskekktu svæði. Eftir að hafa kynnst indversku konunum nánar áttuðum við okkur á því að blæðingar eru virkilega tabú. Margar af konunum sem við töluðum við vissu ekki ástæður tíðablæðinga. Enginn af karlmönnunum sem við störfuðum með, vissu það heldur. Þeir héldu því fram að konur yrðu „veikburða“ einu sinni í mánuði vegna synda sinna og þetta væri bölvun frá guðunum. Ég kynnti mér málið og komst að því að meirihluti kvenna á Indlandi hefur ekki aðgang að dömubindum. Flestar konur nota gömul föt eða efnisbúta og margar stelpur mæta ekki í skólann, eða hreinlega hætta þegar þær byrja á blæðingum. Mér fannst alveg hrikalegt að komast að þessu öllu saman. Þetta eru svo mikil mannréttinda- og jafnréttismál að mínu mati!“
Alexandra ákvað því að gera það sem hún gæti til þess að aðstoða konurnar í þorpinu og setti af stað söfnun til að geta keypt endurnýtanleg dömubindi.
„Fyrir afmælið mitt í ár langaði mig til þess að gera eitthvað sérstakt, sem tengdist þessu málefni. Ég ákvað sem svona gjöf „frá mér til mín“ að gefa stelpunum á Indlandi sem við vorum að vinna með, endurnýtanleg dömubindi. Upp frá því þróaðist sú hugmynd að biðja fjölskyldu og vini að gefa mér pening fyrir endurnýtanlegum dömubindum í staðinn fyrir afmælisgjafir í ár. Það tóku allir svo vel í þetta að ég setti upp síðu og áður en ég vissi af var fólk farið að dreifa þessu um allt á Facebook. Þegar upp var staðið höfðum við safnað fyrir meira en 1.200 endurnýtanlegum dömubindum, sem nægði fyrir 210 konur. Hver pakki inniheldur 6 dömubindi og einn vatnsheldan poka. Ég var svo snortin af gjafmildi og góðvild allra að ég hreinlega táraðist af gleði á afmælisdeginum mínum.“
Þegar Alexandra dreifði dömubindunum til kvennanna fræddi hún þær einnig um blæðingar og var vel tekið á móti henni hvar sem hún kom.
„Það var svo yndislegt að gefa stelpunum og konunum dömubindin og veita þeim fræðslu um blæðingar. Þær tóku allar svo vel í þetta og voru svo þakklátar. Í síðasta hópnum stóð meira að segja ein konan upp og byrjaði að dansa af gleði. Hinar konurnar bættust í hópinn og í lokin vorum við allar syngjandi og dansandi saman. Virkilega yndisleg stund og alveg ógleymanleg upplifun. Mér fannst mikilvægt að dömubindin kæmu frá Indlandi og eftir mikla leit keypti ég bindin í gegnum Pads for Sisters hjá Ecofemme sem er virkilega frábært framtak hjá flottu fyrirtæki.“
Alexandra kveðst virkilega snortin og þakklát þeim sem tóku þátt í að styrkja málefni hennar og hvetur fólk til þess að fylgja draumum sínum.
„Ég vil þakka öllum þeim Íslendingum sem styrktu þetta málefni, suma hef ég aldrei hitt. Svo var líka gaman að sjá hvað það voru margar konur sem að keyptu sín eigin endurnýtanlegu dömubindi eftir að sjá þetta! Ég nota sjálf endurnýtanleg dömubindi og ég elska þau. Ekkert plast og engin skaðleg efni, bara bómull eða bambustrefjar, virkilega þægilegt og svo hendir maður þessu bara í þvottavélina. Mig langar til þess að hvetja alla til þess að elta drauma sína. Ég trúi því svo innilega að allt sé hægt og að enginn draumur sé of stór!
Bestu augnablikin í mínu lífi hafa öll komið af því að ég fór út fyrir þægindarammann minn. Þrátt fyrir hræðslu og þekkingarskort lét ég það ekki stoppa mig, og ég vil hvetja annað fólk til þess að gera slíkt hið sama.
Spurningin er, hvað er það sem þig hefur alltaf langað til að gera? Til að hjálpa, eða starfa við, en hefur aldrei þorað?
Eins og breska tilvitnunin segir: „Life begins at the end of your comfort zone.“
Eftir hverju ert þú að bíða?“
Hér fyrir neðan má svo sjá myndband sem Alexandra setti saman frá myndskeiðum sem tekin voru upp við fræðsluna.
