Sigurður Smári Fossdal og kona hans, Tara Björk, fundu yfirgefinn hund í kofa rétt út fyrir borgarmörkin fyrir rúmum þremur mánuðum. Fyrri eigandi hundsins hafði fallið frá og höfðu Sigurður og Tara ekki í sér að skilja hvuttann eftir úti í kuldanum.
„Mér fannst staða hans bágleg og hafði strax samband út af honum og tók hann að mér næsta dag. Mikilvægast fannst mér að koma dýrinu í hús og hlýju en hafði aldrei átt hund áður og vissi ekkert hvað ég var að fara út í,“ skrifar Sigurður í færslu á Facebook sem hann hefur gefið DV leyfi að endurbirta. Sigurður ætlaði sér aldrei að taka hundinn, sem heitir Balli, að sér til frambúðar.
„Það runnu á mig tvær grímur þegar hann var kominn til okkar og ég sá ekki hvernig ég gæti átt hann eða hvernig hann passaði inn á heimilið,“ skrifar Sigurður. Hann setti inn auglýsingu á Facebook til að leita að nýjum eiganda fyrir Balla, en það gekk ekki jafnvel og hann hafði vonað. Má með sanni segja að það hafi verið lán í óláni.
„Það gekk brösulega,“ skrifar Sigurður með vísan í auglýsinguna. „Og ég er þakklátur fyrir það, því þegar dagarnir liðu og ég kynntist honum betur sendi ég konunni minni skilaboð og tjáði henni það að ég gæti ekki með nokkru móti látið hundinn frá mér.“
Það sem gerðist í kjölfarið er lyginni líkast. Í dag, þremur mánuðum eftir að Balli kom inn á heimili Sigurðar og Töru, eru þeir Sigurður óaðskiljanlegir.
„Síðan þá hefur myndast sérstakt samband á milli manns og hunds og margir hafa haft orð á því að hann ætti eiginlega að heita Skuggi, því hann eltir mig hvert fótmál. Hann er einstaklega skemmtilegur, rólegur, hlédrægur og góður hundur. En á það til að vera svolítið uppáþrengjandi.“
Sigurður segir að breytingin á dýrinu sé hreint með ólíkindum.
„Það mátti ekki hækka róminn nálægt honum þá var hann lagstur vælandi. Hann var skíthræddur við allt fólk og öll dýr en í dag er hann allt annar. Hann heilsar upp á vinnufélaga mína og allt fólkið í vinnunni minni og elskar að sníkja klapp frá öllum sem hann getur, þó passar hann sig á að vita alltaf hvar ég er og vildi helst vera límdur við hælana á mér. Taugarnar hafa róast og það er einstaklega ánægjulegt að fá að hafa hann Balla með í öllu sem ég geri.“
Sigurður segir í samtali við DV að það hafi vissulega verið krefjandi að byggja upp traust Balla, en hann sér alls ekki eftir því að hafa haldið hundinum.
„Hann finnur öryggi í mér og ég er duglegur að sýna honum að það er hægt að treysta fólki,“ segir hann. „Hann er á kærleiksríku heimili þar sem hann fær alla þá ást og umhyggju sem hann á skilið, sem er ansi mikil.“
