„Ég er raunar mjög fegin að hafa ekki vitað fyrirfram hversu mikill sársauki það er að ganga í gegnum hjónaskilnað. Nú nokkrum mánuðum eftir að ég stóð sjálf frammi fyrir þeim tímamótum er ég guðslifandi fegin að geta einmitt ekki séð inn í framtíðina, það væri alltof ógnvekjandi,“ skrifar séra Hildur Eir Bolladóttir í nýjum pistli á mbl.is. Hildur Eir tilkynnti það í nóvember í fyrra að hún og eiginmaður hennar, Heimir Haraldsson, væru skilin.
„Ég hefði til dæmis ekki getað ímyndað mér að ég gæti frosið í jafn langan tíma og raun ber vitni og ég hefði heldur aldrei getað ímyndað mér að sá dagur myndi renna upp að ég hreinlega fagnaði sjálfri sorginni af því að hún er svo miklu manneskjulegri en doðinn.“
Hildur Eir segir það verra að vera dofinn en að finna til.
„Doðinn gerir mann eitthvað svo kaldan, sorgin gerir mann hlýrri og viðkunnanlegri, sorgin er svo mikið Guð að verki innra með manneskjunni. Það er svo miklu betra að finna til en finna ekkert. Svo miklu betra að geta látið annað fólk loks vita að maður þurfi á því að halda. Í sorginni svarar maður einlæglega spurningunni „hvernig líður þér?“ Í doðanum hefur maður alls ekkert svar,“ skrifar presturinn og bætir við að sorgin sé nú mætt til að leiða hana á nýjar brautir.
„Að upplifa umhverfi sitt eftir skilnað er mjög sérstakt. Oft hef ég upplifað þá tilfinningu að ég þekki í raun ekki fólk sem ég áður taldi mig þekkja, finnst margir mér nærstaddir allt í einu svo framandi. Í sorginni er ég hins vegar smátt og smátt að uppgötva að það er ekki annað fólk sem er mér framandi, það er ég sjálf, ég er sjálfri mér framandi. Sorgin er mætt til að leiða mig til fundar við nýja manneskju sem heitir Hildur Eir, það er ógnvekjandi en líka spennandi og fallegt.“
