Katrín Ósk Jóhannsdóttir sem á þrjú börn með þremur mönnum segist upplifa það að finnast hún skyldug til þess að greina frá því við alla sem hún lendir í samræðum við.

„Yfirleitt eru þetta upplýsingar sem koma fram við fyrstu kynni því þegar þú ert að segja nýrri manneskju frá þér þá sleppir þú ekki mikilvægasta partinum af þér. Börnunum sem þú komst í heiminn og ert að verða vitstola við að ala upp. Þá kemst þú ekki hjá því að svara þessu,“ segir Katrín í færslu sinni á síðunni Amare.

Skammast sín ekki fyrir synd sína

„Ég geri mér grein fyrir því að jafnvel í flóru hinna ýmsu fjölskyldumynstra landsins þá hallast ég yfir á öfgaskalann en ég tek það sterkt fram að ég skammast mín ekki fyrir þessa synd mína, að bera ávöxt margra manna. En miðað við viðbrögð svo margra, ætti ég greinilega að gera það. Ég hef þó útrýmt þessum viðbrögðum í mínu tilfelli. Mitt svar er alltaf: „Neineinei, þrjú börn og þrír feður. Ég er sko að safna.“ Fólk veit ekki hvað á að gera við þetta svar svo það er ekki lengi að leita í næsta ísbrjót.“

Katrín viðurkennir að þegar hún gekk með sitt yngsta barn hafi erfiðar hugsanir lætt sér að henni og hafði hún áhyggjur af því hvað fólk myndi segja við hana.

„Ég var hrædd um sögusagnir, ég skammaðist mín. Við erum nefnilega svo fljót að dæma aðra og mynda okkur skoðun á fólki þegar við heyrum ákveðnar staðreyndir um það.“

Halda typpunum út fyrir samræðurnar

Segir Katrín að það sé gott að eiga góða að og að ein frænka hennar hafi þá spurt hana hvort henni fyndist það sanngjarnt gagnvart sjálfri sér og öllum öðrum konum í sömu stöðu að þurfa að taka ákvörðun um að hætta að eiga börn og þar með neita nýjum maka um barn einfaldlega vegna þess að fyrra samband gekk ekki upp.

„Það er ekki erfitt að svara þessu og með þessum orðum flaug skömmin og áhyggjurnar út um gluggann.“

Veltir Katrín því þó fyrir sér af hverju fólk sé að forvitnast svona mikið um persónuleg atriði fólks sem það þekkir ekki.

„Hvenær varð það eðlilegt að spyrja að því hvort að börnin séu getin af sama sæðisgjafa? Er þá ekki alveg eins eðlilegt að henda fjölda bólfélaga yfir ævina með í jöfnuna? Spyrjið frekar að því hversu gamalt barnið er, hvernig því gangi í skólanum, hvort það æfi íþróttir. Haldið samtalinu fljótandi með ykkar eigin börnum, æskusögum ykkar, nú eða bara einhverju allt öðru en börnum. Það er svo margt til að tala um. Höldum typpunum úti fyrir það.“