Þegar ég var barn voru jólin kósýtími, maður slappaði af, skoðaði gjafirnar sínar, spilaði og borðaði á sig gat. Í seinni tíð finnst mér þetta allt saman hafa snúist upp í andhverfu sína.

Hvað varð um hátíð ljóss og friðar? Hvað varð um rólegheitin? Jú,jú með komu gervihnattaraldar hurfu þessi gildi. Börnin eru hætt að fá það sem þeim vantar eða það sem nýtist og fá í staðin eitthvað alveg allt annað, eitthvað svo miklu meira og dýrara.

Símar, ipadar, tölvur og svona mætti lengi telja, bíddu þegar ég var yngri var þetta vegleg fermingargjöf! Núna? Glætan. Jólapakkarnir eru hættir að vera spennandi og eru orðnir sjúkleg pressa á okkur. Aðfangadagskvöld er orðið að stressi!

Það verða allir að vera tilbúnir um 18, með bindið hálf kæfandi um hálsinn, maturinn komin á borðið og gólfin öll nýbónuð. Af hverju? Í alvöru!

Við fjölskyldan vorum öll á náttfötunum, ég skúraði ekki, það voru enn jólakort sem átti eftir að bera út, yngra barnið átti ennþá óopnaða pakka og ég get alveg haldið áfram að telja, en á ég að segja ykkur?

Jólin komu samt og voru bestu jól sem ég hef átt.

Engin veit sína ævi fyrr en öll er, munum að staldra við og njóta. Sjáum lífið með augum barnanna okkar. Gefum okkur tíma. Jólin koma samt.

Færslan er skrifuð af Valkyrju Söndru og birtist upphaflega á Mæður.com