Daginn eftir að ég framdi sjálfsvíg vaknaði ég. Ég fékk mér morgunmat í rúmið. Ég setti salt og pipar á eggin og bjó mér til osta- og beikonsamloku úr ristuðu brauðsneiðunum. Ég kreisti safa úr appelsínu ofan í glas. Ég skrapaði öskuna af pönnunni og þurrkaði smjörið af eldhúsborðinu. Ég vaskaði upp og braut saman viskastykkið. Höfundur færslu er Meggie Royer, endurbirt á Bleikt.
Daginn eftir að ég framdi sjálfsvíg varð ég ástfangin. Ekki af stráknum hinu megin við götuna eða skólastjóranum mínum. Ekki manninum sem fór út að skokka á hverjum degi eða afgreiðslumanninum sem setti ávextina aldrei í innkaupapokann. Ég varð ástfanginn af mömmu þar sem hún sat á gólfinu í herberginu mínu og hélt hverjum einasta stein úr safninu mínu í lófanum á sér þar til svitinn dekkti þá. Ég varð ástfanginn af pabba niðri við lækinn þar sem hann stakk bréfinu mínu í flösku og sendi hana burt með straumnum. Af bróður mínum sem áður trúði á einhyrninga en sat nú í skólastofu og reyndi með besta móti að trúa að ég væri ennþá til.
Daginn eftir að ég framdi sjálfsvíg fór ég í göngu með hundinn. Ég sá hana dilla skottinu þegar fugl flaug hjá og gefa í þegar hún kom auga á kött. Ég sá tómið í augum hennar þegar hún náði í prik og sneri sér við til að biðja mig að leika, en sá aðeins himininn í minn stað. Ég staldraði við á meðan ókunnugt fólk strauk hendinni eftir mjúkum feldi hennar líkt og ég gerði áður.
Daginn eftir að ég framdi sjálfsvíg fór ég inn í garð nágrannanna þar sem ég hafði skilið eftir fótspor í steypunni, aðeins tveggja ára gömul, og sá nú hvar þau voru farin að dofna. Ég týndi nokkur blóm og reytti smá arfa meðan ég horfði á gömlu konuna í gegnum gluggann þar sem hún las blaðið með fréttinni um andlát mitt. Ég sá eiginmann hennar spýta tóbaki í eldhúsvaskinn og færa henni lyfin sín.
Daginn eftir að ég framdi sjálfsvíg horfði ég á sólina rísa. Sérhvert tré teygði anga sína til himins og barn sem stóð neðar í götunni benti mömmu sinni á bleik ský á lofti.
Daginn eftir að ég framdi sjálfsvíg fór ég aftur að líkinu og reyndi að tala hana til. Ég sagði henni frá ávöxtunum og steinasafninu, læknum og foreldrum hennar. Ég sagði henni frá sólsetrinu og hundinum og ströndinni.
Daginn eftir að ég framdi sjálfsvíg reyndi ég að taka það til baka, en það var ekki aftur snúið.
