Sumar konur sem þjást af fjölblöðrueggjastokka heilkenni (PCOS) upplifa einkenni eins og óreglulegar blæðingar, þyngdaraukningu og aukinn hárvöxtur. Margar konur sem upplifa þennan aukna hárvöxt reyna allt til þess að losna við hárin með því að raka þau, plokka, vaxa eða að fara í laser aðgerð. Allar þessar aðgerðir eru bæði tímafrekar og kosta mikinn pening.
Jessica Moore er ein þeirra kvenna sem þjáist af PCOS og hefur hún upplifað mikinn hárvöxt í andliti. Eyddi hún miklum tíma í það að raka á sér andlitið í hverri einustu viku. Það var ekki fyrr en hún fór að fylgjast með annarri konu, Rose Geil, sem þjáist af sama sjúkdómi og Jessica þegar hún ákvað að leggja rakvélarnar á hilluna.
„Ég sá hvað hún var sjálfsörugg með útlit sitt og virkilega hamingjusöm og það hvatti mig áfram. Mig langaði til þess að líða þannig líka. Að hætta að raka mig hefur sparað mér helling af peningum og tíma og ég er hætt að skera mig og fá sár í andlitið,“ segir Jessica í viðtali við Metro.
Jessica hætti að raka sig í desember á síðasta ári og eiginmaður hennar Francis lagði rakvél sína einnig á hilluna á sama tíma til þess að styðja við eiginkonu sína.
„Hann hafði verið að segja mér að hætta að raka mig heillengi en það tók mig langan tíma að hlusta á hann. Hann lætur skeggið sitt vaxa núna til þess að styðja mig.“
Þrátt fyrir að Jessicu hafi stunduð langað til þess að byrja að raka sig aftur þá segir hún að sjálfstraust hennar hafi farið vaxandi með tímanum.
„Það er mikil samfélagsleg pressa á konur um að raka af sér líkamshárin en það þarf ekki að vera svona. Til allra þeirra kvenna úti sem eru að velta því fyrir sér hvort þær eiga að hætta að raka sig þá segi ég bara prófaðu að stíga út fyrir þægindaramman þinn. Hugmyndin er miklu hræðilegri heldur en það að framkvæma hana. Ég hef fengið furðuleg neikvæð viðbrögð síðan ég hætti að raka mig eins og þegar fjölskyldumeðlimir hafa rétt mér rakvélar og spurt mig hvenær ég ætla að byrja að raka mig aftur, en ég ætla ekkert að gera það. Mér líður mikið betur núna og ég hugsa nánast aldrei um skeggið mitt. Ég er hætt að fela mig.“