Og það á besta tíma, um sumarið. Það er eitthvað sem margir hafa lent í. Ég ætlaði að gera svo mikið í sumar. Nei þið skiljið ekki – ég ætlaði að gera ALLT í sumar. Ég ætlaði í ræktina, ég hef bara farið 4 sinnum í allt sumar, ég ætlaði að klára ýmis verk heima, ég hálfkláraði nokkur sem ég var byrjuð á en það varð svo ekkert meira úr því, ég ætlaði pottþétt á þjóðhátíð,það gekk ekki eftir og svo ætlaði ég líka að vinna í garðinum. Nú nálgast sumarlok óðfluga sem þýðir skóli og vinna, og töluvert minni tími fyrir hlutina sem mig langaði að gera og hvað er ég búin að gera? Já heyrðu ég er ekki búin að gera rassgat, ég hef aðallega hugsað um það að sofa fram að næstu aldarmótum.
Ég hef haft nægan tíma, það er ekki málið. En það er eins og ég hafi misst eldmóðinn, dottið niður 4 hæðir og lent beint á andlitinu. Í staðin fyrir að gera alla þessa hluti sem ég ætlaði að gera, hvað gerði ég? Ekkert. Ég á meira að segja held ég 4 eða 5 hálfkláruð blogg sem ég hef ekki einu sinni komið mér í að opna til að reyna að skrifa eitthvað og þetta blogg er búið að taka mig góða eina og hálfa viku.
Ég lendi reglulega í þessu, þetta tengist ekkert endilega sumrinu. Það er ekki eins og það sé búið að vera 20 stiga hiti og sól í allt sumar svo ég hafi eytt sumrinu í sólbaði og það hafi verið of heitt til að koma nokkru í verk. Mér líður bara eins og útlimirnir á mér verði að blýi þegar ég hugsa til þess að þurfa að gera eitthvað, hvert skref verður þungt og ég sver ég finn hjartað á mér slá hraðar.
Ég held að ég sé bara að setja mér of há markmið, ég er að gera of stór plön og ætlast til of mikils af mér – og kannski mögulega er ég að gera það til að mér mistakist. Af hverju ætti ég að vilja að mér mistakist? Svo ég geti rakkað mig niður, svo ég geti sannað fyrir sjálfri mér að ég sé jafn metnaðarlítil og löt og ég held ég sé. En rökrétti parturinn af mér veit alveg að ég er það ekki.
Rökrétti parturinn af mér veit betur, ekki misskilja. En það er ekki rökrétti parturinn sem ræður í þessari lægð, þó hann öskri og gargi yfirgnæfir hann ekki bergmálið að ég sé ekki að gera nóg og ég sé hitt og þetta. Ég hef enn ekki fundið leið til að láta rökréttu hliðina ná yfirhöndinni nema bara sigla í gegnum þetta og vona að þetta hætti. Og ég ætla að gera nákvæmlega það, bara sigla með öldunum.
Færslan er skrifuð af Ingibjörg Eyfjörð og birtist upphaflega á Öskubuska.is
