Nú þegar nýtt ár rann í garð strengdu margir áramótaheit, aðrir gerðust vegan í einn mánuð og hinir lágu bara í því sama og árið áður. Ég sjálf strengdi nú engin heit, en ég hins vegar upplifði skringilega tilfinningu út Janúar.
Ég eins og flest allir aðrir byrjaði mánuðinn á því að kaupa mér inneign og internet magn á símann. En hins vegar þá var síminn minn á einhverjum allt öðrum nótum. Hann einhverra hluta vegna slökkti á „wifi“ hnappinum alveg sjálfur svo ég var oft stödd heima hjá mér en að nota gagnamagnið á símanum. Þetta leiddi auðvitað til þess að ég kláraði gagnamagnið mun fljótar heldur en áður og var því orðin netlaus í kringum 9. janúar. Ég er það nísk að ég tímdi ekki að kaupa mér annan gagnamagnapakka og ákvað því að verða netlaus á símanum út allan mánuðinn.
Ég skal viðurkenna það að þetta gat alveg verið erfitt á köflum. Sérstaklega þegar ég þurfti að millifæra eða senda einhvern merkilegan tölvupóst. Þá var ekki langt í pirringinn hjá mér yfir því að þurfa að bíða eftir því að komast heim. Ég upplifði svo hinar tilfinningarnar. Það að ég var ekki alltaf föst í símanum í bílnum eða í búðum. Það kemur manni nefnilega alveg lúmskt á óvart hversu virkilega mikið maður er háður netinu í daglegu lífi.
Það kom fyrir að ég þurfti að reyna verulega á heilann á mér bara við það að ákveða hvað ætti að vera í matinn. Þar sem við fjölskyldan erum mjög dugleg við það að prófa framandi rétti og það krefst yfirleitt smá „google“ tíma.
Google maps og bara google (gúggli frændi) var algjörlega hreinasta helvíti að missa. Ég var góð fyrstu vikuna en svo þegar kom að lengri tíma þá voru fingurgómarnir farnir að klappa kortinu til að kaupa net. Pæliði í geðveikinni!
Bara við það að bíða eftir einhverjum fundi gat gert mig snar. Nú er ég með mikla ofvirkni svo það að sitja bara og bíða er ekki fyrir mig, ég er ekki lengi að verða stjórnlaus. Að taka börnin í búð! Og áður en þið ranghvolfið augunum… Hugsiði hversu margir nota „youtube“ til að halda börnunum í kerrunni eða bara góðum til þess að geta verslað. Það er alveg ansi góð og stór prósenta foreldra og ég fúslega rétti alveg upp höndina! Þó þetta sé ekki gert í öllum búðarferðum.
Eftir þennan netlausa mánuð sá ég nú samt fram á það að þetta verði gert aftur. Þetta gerði mér líka alveg virkilega grein fyrir því hvernig kynslóð dætra minna getur orðið. Svo elsta stelpan mín sem er níu ára fékk „alvarlega að kenna á því“ eins og hún vill orða það og skjátíminn hennar var styttur niður um helling. Nýjar reglur voru settar og við ætlum okkur að tengjast meira sem fjölskylda.
Ég virkilega mana ykkur í það að prófa þetta. Og eg er að tala um heilan MÁNUÐ! Ekki viku eða dag, mánuð! Það mun koma ykkur á óvart hversu virkilega mikið við erum farin að stóla á Internetið hversdagslega.
Færslan er skrifuð af Védísi Köru og birtist upphaflega á Mæður.com
