Líf Helgu Guðnýjar Þorgeirsdóttur til sex ára aldurs var ekki svo frábrugðið lífi flestra barna. Hún ólst upp á góðu heimili við gott uppeldi. Þegar Helga hóf grunnskólagöngu sína breyttist líf hennar þó hratt og upplifði hún virkilega slæmt og langvarandi einelti ásamt því að verða ítrekað fyrir alvarlegum kynferðisbrotum.
„Ég er dóttir, systir, frænka og maki. En ég er líka alkóhólisti, þolandi langvarandi eineltis og kynferðisofbeldis,“ segir Helga í einlægri færslu sinni á Facebook þar sem hún deilir reynslu sinni í þeirri von um að geta hjálpað öðrum sem jafnvel þjást af því sama. Helga gaf DV góðfúslegt leyfi til að segja frá sögu hennar.
Segir Helga að til sé lausn og að von hennar sé að saga hennar geti hjálpað öðrum konum.
„Fyrstu sex ár ævi minnar voru ekkert svo frábrugðin lífi flestra barna. Ég á þó þroskaskertan, einhverfan bróður og týndist svolítið þar sem hann þurfti meiri umönnun en ég. Ekki misskilja mig, ég ólst upp á dásamlegu heimili þar sem mig skorti ekki neitt – nema jú, athygli.“
Helga segist eins og flest börn hafa verið hrikalega spennt fyrir því að byrja í grunnskóla en þegar þangað var komið, hafi líf hennar breyst til frambúðar.
„Það var rifið í hárið á mér oft á dag, ég var sögð eitruð vegna þess að ég var með fullt af vörtum á öllum fingrunum – toppum þetta aðeins, ég er líka með letiauga. Öll mín grunnskólaganga einkenndist af stigvaxandi einelti. Þegar ég byrjaði í áttunda bekk fékk ég svo nýjan umsjónarkennara sem ýtti undir eineltið.“
Þegar Helga var aðeins sjö ára lenti hún í fyrsta skiptið í alvarlegu kynferðisofbeldi, en alls ekki því síðasta.
„Ég var fengin í læknisleik sjö ára gömul sem átti eftir að móta rest ævi minnar. Þar sem drengir nokkrum árum eldri en ég fengu mig til að snerta kynfæri sín og þeir snertu mín. Systir þeirra kom svo heim, ég á nærbuxunum og hún hringdi í mömmu. Þegar ég kom heim spurði mamma mig: „Af hverju varstu á nærfötunum heima hjá strákunum?“ og ég svaraði: „Hún er að ljúga.“ Frá upphafi bar ég sektarkennd. Ég hélt að mamma yrði reið út í mig, ég taldi mig hafa haft valdið en það var ekki raunin.“
Helga reyndi að loka á atvikið í þeirri von um að það myndi hverfa úr huga hennar en nokkrum árum síðar fór ofbeldið að brjótast um í henni.
„Þessi ofangreindi kennari sagði til að mynda fyrir framan allan bekkinn minn frá þessu atviki. Útataði mig sem dópista áður en ég byrjaði í neyslu. Ég hafði prófað en það kom engum við nema þá foreldrum mínum. Á svipuðum tíma byrjaði [innsk. Blaðamanns: ættingi] ..minn að beita mig rafrænu kynferðisofbeldi. Hann sýndi mér kynfærin sín og ég átti að sýna honum mín. Daginn sem það byrjaði sá mamma mig breytast. Hann náði sem betur fer aldrei að lokka mig út að hitta sig þó það munaði litlu. Barnaverndarnefnd komst inn í málið og var hann kærður sem og sakfelldur.“
Sjálfsvirðing Helgu var á þessum tíma orðin svo lítil að hún gerði sér ekki grein fyrir því þegar brotið var á henni.
„Ég taldi mig vera að missa meydóminn þegar það var verið að misnota mig í aftursætinu á bíl. Hann kláraði og henti mér út úr bílnum. Hann var líka sakfelldur. Þá fór ég að finna fyrir einhverskonar myrkri innra með mér. Ég grét alla daga, byrjaði að skaða sjálfa mig og prófaði að reykja kannabis í fyrsta skiptið. Stuttu síðar kynntist ég öðrum brotamanni mínum. [innsk. Blaðamanns: Sá maður] ..fyllti upp í þetta svarthol. Ég fékk að tjá mig og hann sig, það voru allir vondir nema við tvö. Hann var 29 ára og ég ný orðin 14 ára gömul. Ég taldi hann vera fyrstu ástina mína. Hann kynnti mig fyrir eiturlyfjum af alvöru. Hann lék sér að tilfinningum mínum, sagðist elska mig, byrlaði mér og nauðganirnar urðu grófari og grófari.“
Helga kærði seinni ofbeldismann sinn sem hélt áfram að misnota hana þrátt fyrir að málsmeðferð væri hafin. Segir hún hann hafa misnotað sig frá apríl árið 2013 og þar til í september árið 2018.
„Núna spyr fólk sig eflaust- af hverju kærðirðu hann ekki aftur? Jú, vegna þess að ég var föst í ofbeldissambandi við miklu eldri einstakling, ég var hrædd.
Þegar Helga var fjórtán ára segir hún annan mann, sem þá var þá þrjátíu ára gamall hafa tælt sig til sín.
„Fékk mig til að skrópa í íþróttum til að hitta sig og skildi mig eftir á skólalóðinni með sæði í bolnum mínum og sendi mér sms-ið „oh ég ætla að hugsa um þetta þegar ég ríð konunni í kvöld.““
Ofbeldissögu Helgu lýkur þó ekki hér en annar maður dró Helgu með sér á rúntinn eitt sinn þar sem hún segir hann hafa keyrt með sig upp á fjall í Krýsuvík. Þar hafi hann látið hana liggja í moldinni á meðan hann þjösnaðist ofan á henni.
„Málsmeðferð hafðist með endalausum lögmannaskiptum og verð ég ávallt þakklát fyrir að hafa endað á að fá hana Guðrúnu mína sem fékk öll mín mál sakfelld. Á þessum tíma var ég komin á kaf í örvandi neyslu til að deyfa mig. 28. mars 2016 fékk móðir mín hjartaáfall 54 ára gömul og lést 6. apríl sama ár. Þá fór neyslan á fullt og aðalmeðferð að byrja, ég veit ekki hvar ég væri í dag ef ég hefði ekki haft systur mína við hliðina á mér í gegn um það allt. Hún er hetjan mín og mun ég aldrei geta sagt það nægilega oft.“
Helga segist hafa verið tilbúin til þess að gera hvað sem er til þess að deyfa sig. Eftir andlát móður Helgu átti hún kærasta sem dæmdur var í þriggja ára fangelsi. Tók Helga því afar illa og datt hún í kjölfarið í mikla neyslu.
„Sumarið áður en hann fór sá hann mig varla, ég vann í 12-18 tíma á dag, étandi örvandi efni allan daginn og vakti allar nætur. Hann fór inn 29. september 2017 í 13 mánuði. Þar til þá hafði ég alltaf fúnkerað í neyslu og vinnu og var mjög góður námsmaður en um leið og kærastinn minn fór í fangelsi var ég búin að missa allt sem var mér kært. Þá hvarf ég bara á djammið. Fljótlega var ég orðin forfallinn krakkhaus og sprautufíkill, hægt og rólega að deyja af völdum alkóhólisma. Ég get ekki talið hve oft ég fór með blikkandi ljósum upp á spítala eftir of stóran skammt, ég fékk nýrnabilun sem gekk til baka og í raun er kraftaverk að ég sé á lífi.“
Í október árið 2017, mánuðinum eftir að kærasti Helgu fór í fangelsi, segir hún að maður hafi haft samband við sig sem sagðist ekki vilja geta nafns síns vegna stöðu sinnar í samfélaginu. Hitti hún hann í fyrsta skiptið í janúar árið 2018, en sá maður starfar sem lögmaður.
„14. janúar 2018 kom að því, ég var frelsissvipt og varð fyrir hrottalegri nauðgun, líf mitt einkenndist af ítrekuðu grófu kynferðisofbeldi og ógeðslegum partíum,“ segir Helga.
Helga leitaði réttar síns, og sá lögmaðurinn sem hún kynntist í október árið um málið fyrir hennar hönd. Helga var einnig misnotuð af lögmanninum. „Hann er þekktur íslenskur lögfræðingur. Hann beitti mig grófu ítrekuðu kynferðisofbeldi í raun frá fyrstu samskiptum, sem sagt í heilt ár, kynlífið var gróft. Þó hann sé sadisti þýðir það ekki að ég sé masókisti. Lögmaðurinn minn sem varði mig í nauðgunar og frelsissviptingarmáli var að misnota mig kynferðislega þegar enginn sá til og mokandi í mig fíkniefnum. Síðan ég áttaði mig á því hvað hefði raunverulega skeð hef ég þrisvar þurft að leita mér aðstoðar ýmist á geðdeild Landsspítalans eða á bráðamóttöku.“
Það var ekki fyrr en í október á síðasta ári sem Helga vaknaði til meðvitundar og áttaði sig á því hvert hún var að stefna. Fór á AA fund, inn á Vog og Vík í kjölfarið. Eftir meðferðirnar fékk Helga pláss á geðdeild.
Saga Helgu er átakanleg og erfið lesturs en því miður ekki einsdæmi. Hefur hún því ákveðið að deila reynslu sinni og vonast hún til þess að geta sýnt konum sem mögulega séu að ganga í gegnum svipaða erfiðleika að til sé lausn og hjálp leiti þær eftir henni.
