Áslaug Eik Ólafsdóttir sem er tuttugu og fjögurra ára gömul, hefur glímt við geðhvarfasýki um nokkurt skeið. Hefur hún margsinnis verið lögð inn á geðdeild í mis alvarlegu ástandi.
Í gegnum veikindi sín hélt Áslaug út dagbók þar sem hún skrifaði niður hugsanir sínar á blað. Í viðtali í nýjasta blaði DV leyfir Áslaug lesendum að skyggnast inn í líf sitt og opnar sig um það hvernig það sé að glíma við geðsjúkdóm á Íslandi. Einnig fá lesendur að sjá hugarheim Áslaugar þegar geðrof hefur tekið yfir hana.
„Í lok nóvember 2015 upplifði ég fyrstu maníuna, sem er hluti af sjúkdómnum geðhvarfasýki, en ég fór líka í geðrof sem stundum fylgir maníunum. Það var af því að ég var í neyslu, ég í rauninni kveiki á þessum sjúkdómi með því að reykja gras. Ég hefði mögulega ekki veikst ef ég hefði ekki verið að reykja,“ segir Áslaug.
Áslaug segir grasreykingar sínar í gegnum tíðina tengjast þeim geðrofum sem hún hafi upplifað.
„Þetta tengist klárlega. Ég er ekkert hrædd um að ég muni veikjast ef ég er ekki að reykja. Ég hef aldrei veikst nema þegar ég hef verið að reykja gras.“
Úr bloggi Áslaugar: „Nú er ég búin að vera inni á geðdeild í 23 daga. Nauðungarvistuð í 72 tíma og svo að þeim tíma liðnum í 21 dag. Því lýkur 19. október en þá vilja geðlæknarnir nauðungarvista mig í 3 mánuði til viðbótar. Ég skil ekki alveg af hverju, en rökin þeirra eru þá helst því ég er búin að koma hingað svo oft á stuttum tíma. Mér líður eins og ég sé heilbrigð en ég er búin að vera innilokuð án súrefnis, nema þá í gegnum gluggarifu. Ég fékk að fara í viðrun í fimm mínútur í senn eins og hundur í ól. Ég missti þann rétt vegna þess að ég reyndi að flýja. Ég fann lyktina af frelsi og sturlaðist.“
Viðtalið við Áslaugu Eik má lesa í heild sinni í helgarblaði DV.
