Sumarið er framundan, þá fara margir í sumarfrí og sleppa undan yfirmanninum á meðan aðrir taka sér frí úr skóla til þess að vinna grimmt yfir sumartímann. Öll höfum við haft yfirmann á vinnustað, iðulega er þetta einhver eldri en maður sjálfur sem sér um að leiðbeina manni, á að vera með yfirsýn yfir það sem gerist á vinnustaðnum og er sá sem tekur við símtalinu um að maður sé skyndilega veikur á sunnudegi. Breska dagblaðið Metro tók saman lista yfir nokkra yfirmenn, það er nánast alveg bókað að flestir ef ekki allir kannist ekki við einn af þessum yfirmönnum:
„Gerir þú þetta svona? Nei, það er ekki gott, gerðu þetta svona,“ segir þessi yfirmaður um eitthvað sem skiptir gjörsamlega engu máli og breytir engu. Þessi smámunasami kemur iðulega til þín og messar þegar þú eða einhver annar er búinn að gera eitthvað „vitlaust“. Alveg líklegur til að boða til starfsmannafundar til að sýna öllum hvernig á hefta saman blöð.
Hann þarf ekki að vera grasreykjandi til að vera alltaf freðinn í hausnum, hann/hún/hán er kannski bara þannig. Þú skilur ekkert hvernig þessi freðni fékk vinnuna og flettir til öryggis upp í Íslendingabók til að athuga með skyldleika við eigandann. Þessi freðni veit ekkert hvað er í gangi en kemur samt með eitthvað taut ef þú mætir of seint.
Þessi seini þarf ekki endilega að vera yfirmaður, maður bara tekur oftar eftir því þar sem að viðkomandi á að vera stjórnandi. Þessi seini fór alltaf of seint að sofa, er oft í sömu fötum og í gær því það var ekki tími til að finna eitthvað nýtt. Ef það er boðað til fundar þarf iðulega að finna þennan seina, draga hann úr símanum eða fá hann til að hætta að hanga úti að kjafta.
Sumir eru bara taktlausir og fara að tala um herförina við þýska ferðamenn eða spyrja upp úr þurru hvort samkynhneigði starfsmaðurinn gæti hugsað sér að byrja með konu sem liti út eins og karlmaður. Þetta er ekkert illa meint, bara taktlaust.
Það er stutt milli gráts og gleði hjá sumum. Þegar það er yfirmaðurinn þá smitar það iðulega út frá sér og allur vinnudagurinn verður ýmist frábær eða skelfilegur bara eftir því hvernig tilfinningaríki yfirmaðurinn er í skapinu þann daginn.
Þegar einhver segir þér af fyrra bragði að ein #MeToo-sagan sé um sig þá er ráð að forða sér. Fíflið talar um klæðnað starfsmanna og bullar um þeirra einkalíf. Árið 1950 hringdi, vill fá þig aftur.
Þér á ekki að líða illa í vinnunni. Fanturinn er ekki sammála. Fanturinn tekur einn fyrir, bendir og móðgar. Ef fanturinn hefði fæðst 90 árum fyrr hefði hann líklegast verið hengdur í Nurnberg.
Þú ert frábær, lati starfsmaðurinn er líka frábær, sólskin er frábært, rigning er frábær, snjókoma í júlí er frábært. Það er allt glimmergubbandi frábært. Frábær yfirmaður fyrir glaða starfsmenn, fer sjúklega í taugarnar á bitru og alvörugefnum starfsmönnum.
Það er enginn vinnudagur hjá vinnualkanum, vinnan er lífið. Vinnualkinn hringir í þig á laugardagskvöldum og talar við þig um vinnuna. Líka á nóttunni. Vinnualkinn skilur ekki hvers vegna þú vilt ekki vinna um helgina, frí þýðir meiri vinna.
Allir framangreindir yfirmenn geta verið snillingurinn, en það eru til yfirmenn sem eru bara snillingar og ekkert annað. Snillingurinn getur gengið í öll störf í fyrirtækinu hvenær sem er, leyfir þér að blómstra, leiðbeinir þér og er annt um þig. Slíkir yfirmenn eru ekki sjálfgefnir, mundu það.
