Því er stundum haldið fram að lítil börn séu opin í þeim skilningi að þau sjái hluti fyrir sem ekki hafa gerst eða sjái eitthvað, drauga til dæmis, sem við hin sjáum ekki.
Hvað sem slíkum vangaveltum líður skal tekið skal fram að vísindin renna alls engum stoðum undir tilvist drauga en þrátt fyrir það trúa margir á tilvist þeirra og tilvist dulrænna hæfileika eins og skyggnigáfu.
Nýlega var stofnaður þráður á vefnum Mumsnet þar sem mæður, einkum breskar, lýsa því óhugnanlegasta, skuggalegasta eða ótrúlegasta sem börn þeirra hafa sagt. Það var barnaskólakennari sem stofnaði þráðinn og lýsti hún býsna ótrúlegri uppákomu.
„Það var lítil stúlka í bekknum frá Afríku. Hún talaði litla ensku. Einn dag gekk hún að samstarfskonu minni, lagði hendurnar á magann á henni og sagði: „Börn“ áður en hún gekk burt. Síðar kom í ljós að hún var ólétt af tvíburum, hún komst að því nokkrum vikum síðar. Um fimm mánuðum síðar gekk hún að mér, lagði hendurnar á magann og sagði: „Börn“. Nokkrum vikum síðar kom í ljós að ég var ólétt (ekki af tvíburum reyndar).“
Aðrir foreldrar tjáðu sig um reynslu sína. Ein móðir lýsti því þegar sonur vinkonu hennar, fjögurra ára gamall, hitti samstarfskonu hennar. Hann spurði hana, upp úr þurru: „Ertu svona leið af því að tréð féll á manninn?“ Síðar kom í ljós að þessi samstarfskona hafði misst manninn sinn nokkrum árum áður eftir að tré féll á hann. Hún hafði aldrei nefnt þetta eða rætt þetta sérstaklega við drenginn eða nokkurn sem tengist honum.
Önnur móðir sagði að systir hennar, þá fjögurra ára, hafi gengið upp að afa þeirra systra og sagt honum að hún myndi ekki gleyma honum. Nokkrum klukkustundum síðar varð hann bráðkvaddur. Aðrar frásagnir eru draugalegri. Ein segir að systir hennar hafi alltaf látið foreldra sína segja góða nótt við manninn í horninu í svefnherbergi hennar. Vitanlega var enginn maður þar sjáanlegur.
Ein segir að sonur hennar, sem þá var þriggja ára en er tvítugur í dag, hafi einn morguninn vaknað og sagt henni frá skipi sem sökk í ánni Thames fyrir nokkur hundruð árum. „Við hlógum og spurðum hvernig hann vissi af þessu. Þá sagði hann okkur að piltur að nafni Connor hefði sagt þetta við sig.“
„Þegar við gengum á hann sagði hann að Connor væri einhver úr annarri vídd sem kæmi stundum og talaði við hann. Við gúggluðum þetta og komumst að því að það sem drengurinn sagði var satt, þarna hafði skip sokkið og upplýsingarnar um það komu heim og saman við frásögnina.“
Þá snúast aðrar frásagnir um börn sem segjast hafa verið uppi á öðrum tímum, átt aðra foreldra og minnast annarra heimila.
Nánar má lesa um þetta á vef Mail Online eða á vef Mumsnet.
Átt þú, lesandi góður, einhverjar sambærilegar sögur í farteskinu? Ef svo er væri gaman að sjá þær að neðan.
