Inga Birna Pálsdóttir mun seint gleyma hörmulegu atviki sem hún lenti í þegar hún, ásamt vinnufélögum sínum, ákvað að kæla sig niður í Hjálparfossi.
„Vikunni fyrir verslunarmannahelgi fyrir 16 árum síðan mun ég seint gleyma. Það var gríðarlega gott veður og við vinnufélagarnir í Búrfelli ákváðum að skreppa og kæla okkur niður í Hjálparfossi eins og oft áður. Við löbbuðum svo til baka, léttklædd og rennandi blaut, förum í gufu og ég fer í ljósabekk sem þarna var þá,“ segir Inga Birna í færslu á Facebook sem hún ákvað að deila í þeirri von um að vara aðra við þeirri hörmulegu lífsreynslu sem hún lenti í.
„Daginn eftir er mig farið að svíða allverulega í fæturna og um kvöldið er ég orðin öll í rauðum upphleyptum skellum.“
Á miðvikudeginum fer hún til læknis í Laugarási sem skildi ekkert hvað gæti verið að Ingu og sendir hana heim.
„Hann hringir svo í mig aðeins seinna og spyr hvort það gæti verið að ég hafi verið að þvælast eitthvað í kringum Hvönn. Það gat alveg passað enda er stórt og mikið Hvannarsvæði á gönguleið okkar frá Hjálparfossi að svefnskálunum.“
Daginn eftir neyddist Inga til þess að fara heim þar sem hún var orðin ógöngufær og öll í blöðrum.
„Á Selfossi enda ég svo á því að fá stífkrampasprautu og umbúðir og eyddi verslunarmannahelginni í að horfa á 23 vídeóspólur á meðan allir voru í útilegu. Ég var svo á hækjum í um tvær vikur á eftir.“
Svæðið sem Inga gekk í gegnum var gróið alíslenskri venjulegri hvönn en ekki Bjarnarkló eða öðrum tegundum risahvannar eins og varað hefur verið við áður.
„Í risahvönnum er það safinn sem brennir um leið og hann snertir húð. Hin afar algenga hefðbundna Hvönn getur hins vegar líka brennt en þá þarf húð, vatn, sól og efni sem er utan á Hvönninni. Þegar þetta fernt kemur saman verður efnahvarf sem brennir húðina.“
Inga segist hafa gert enn verra þegar hún fór í ljósabekkinn eftir göngu sína en segir þó fulla ástæðu á því að hafa varann á þegar verið er að leik eða göngu við Hvannarsvæði í góðu veðri.
„Sama af hvaða tegund Hvönnin er.“
