Alveg frá því að ég komst að meðgöngunni með Róbert Leó vissi ég að þetta ætti eftir að vera risa stórt verkefni. Ég vissi ekki hvað biði okkar, en ég vissi að hann yrði einstakur á sinn hátt.
Hann byrjaði snemma að tala og var kominn með flottan orðaforða um 1 árs aldur.
Á þeim tíma hættum við pabbi hans saman og Róbert Leó hætti að tala. Við tengdum það við sambandsslitin.
Í 18 mánaða ungbarnaskoðun stóðst Róbert Leó ekki þroskaprófið og sendu þær tilvísun upp á Þroska og hegðunarstöð. Leikskólinn greip strax inn í og fékk Róbert Leó ómetanlegan stuðning og styrk frá þeim.
Það fór að bera á ýmsum þráhyggjum hjá honum, hann var með mikla áráttuhegðun, árásarhegðun og mikil og erfið svefnvandamál.
Hann horfði alltaf á fréttirnar með afa sínum á kvöldin og allir bangsarnir líka, hann tók upp úr sömu eldhússkúffunni á sama tíma öll kvöld, hann gat ekki farið í sturtu eða komið við gras/loðna hluti, hann gat ekki hætt með bleyju og ef eitthvað fór úrskeiðis frá hans sjónarhorni var dagurinn ónýtur – ef hann varð reiður þá var ekkert skafað af neinu og næsta manneskja sem varð fyrir vegi hans var bitin/klóruð/slegin.
– Þetta er bara brot af hans erfiðleikum –
Þroska og hegðunarstöð sendi tilvísun áfram upp á Greiningar og ráðgjafastöð.
,,Hérna er barn með mikil þroskafrávik – meðal aldur: 7 mánaða“ ; Róbert Leó var 19 mánaða.
Róbert Leó sýndi litlar sem engar framfarir, þrátt fyrir mikla aðstoð í leikskólanum.
Hann var rosalega erfiður og oft á tíðum var 16 ára mamman alveg að gefast upp – þá kom símtalið og boltinn fór að rúlla.
Félagsráðgjafinn uppá Greiningarstöð sagði við okkur að það er talað um ódæmigerða einhverfu, dæmigerða einhverfu og svo Asperger – Róbert Leó var með mikla dæmigerða einhverfu, einu striki undir Asperger.
,,Loksins fær strákurinn minn þá aðstoð sem hann þarf!!“
Róbert Leó gat loksins fengið viðeigandi aðstoð út frá sinni greiningu og út frá því byrjuðum við að sjá framfarir í öllu. Við fengum einnig aðgang af flottum og fræðandi námskeiðum, sem hjálpuðu mér og minni fjölskyldu mikið. Það mætti segja að ég hafi eignast nýtt barn í öllu þessu ferli, svo mikill var munurinn eftir alla þá hjálp sem við fengum frá leikskólanum sem og utan að komandi fagfólki.
En í desember 2016 bættist ADHD greining ofan á einhverfuna. Verkefnin halda áfram og við tökumst á við lífið, saman.
Það er engin skömm í því að eiga barn/börn með fötlun. Ég er þakklát fyrir hans greiningar. Ég er þakklát öllu því frábæra fólki sem leiðbeindu okkur í öllu þessu ferli. Þau björguðu barninu mínu. Þau fullvissuðu mig um það að ég hefði ekki gert neitt rangt – hann þyrfti bara meiri aðstoð í lífinu.
Færslan birtist upphaflega á Mæður.com
