Berglind Dögg Helgadóttir glímdi á tímabili við mjög alvarlegt þunglyndi. Á dögunum rakst Berglind á ljóð sem hún samdi frá þeim tíma og fékk áfall.
„Það sem er áhugavert er hversu fljótur maður er að gleyma. Ég las þetta ljóð mitt í dag og fékk sjokk yfir því að þetta hafi verið líðanin mín á þessari stundu. Sem betur fer er þetta ekki svona í dag og mikið óskaplega er ég þakklát fyrir það,“ segir Berglind í færslu á Facebook sem hún gaf Bleikt góðfúslegt leyfi til þess að birta.
„En það hefur kostað mikla og erfiða vinnu sem engin hefur getað gert fyrir mig nema ég sjálf. Það er nefnilega þannig að lífið er jú erfitt. Mismikið, vissulega en ákvörðunin um að breyta og bæta sálina og umhverfi manns er og verður alltaf manns eigin.“
Berglind segir enga skömm liggja í því að greinast með andleg veikindi.
„Margir upplifa það hins vegar og þora ekki að segja frá og á þeim tímapunkti sem ég skrifaði þetta ljóð þá var ég algjörlega þar. En hér er ljóðið sem mig langar að deila með ykkur, vonandi hjálpar það einhverjum. Því þó að lífið taki krappa beygju þá er hægt að snúa því við.“
Ljóð Berglindar má lesa hér fyrir neðan og má vel lesa angist hennar og vanlíðan frá þessum tíma.
Fangi
Þegar allt virðist erfitt.
Ég bugast. Hvað gerðist?
Þá dimmir í huga mér.
Myrkrið deyfir og æsir
Vonleysið kætir
Ég fangi er í huga mér.
Ekkert gleður, ekkert gaman.
Öllum er alveg sama.
Ég er ómerkileg og leið.
Ég ekkert kann eða get
Hef ekki orku í eitt fet
Vil sofa í 1000 ár.
Ég þrái líf og tilgang
En kem mér ekki í gang
Myrkrið vill ekki sleppa.
Herbergið er loftlaust
Kalt, eins og komið sé haust.
Ég get ekki andað.
Í myrkri og kulda ég lá
Dofin, frá haus niðrí tá.
Ég get ekki hreyft mig.
Vonleysið tekur völd
Því halda engin bönd.
Það eyðir öllu góðu.
Ég ennþá hér ligg.
Engin hjálp sem ég þigg
Ég er enn fangi, ennþá hér.
Ein. Inní huga mér.
Höfundur: Berglind Dögg Helgadóttir
